Z albumu. Fotografie poetyckie Wisławy Szymborskiej
Dlaczego Szymborska?!
Dlatego, że Nobel?!
I tak, i nie. Literacka Nagroda Nobla dla naszej poetki stała się pretekstem do przygotowania tego programu. Tak jak każdy wiersz jest pretekstem do opowiedzenia pewnej historii. Zdarzenia ważnego i niebanalnego, rzeczywistego i "poetyckiego", radosnego i smutnego - zdarzenia, które jest dla nas istotne, i którym chcemy z Wami się podzielić. Nobel przypomina nam o tym, że tak niepopularna współcześnie "poezja życia" zasługuje na uwagę i nagrodę.
Poezja Szymborskiej byłą obecna w Grupie od zawsze. Większość prezentowanych w programie utworów ktoś z nas kiedyś już mówił, wygrywał nimi konkursy recytatorskie lub czytał w domowym zaciszu. Tak, bo jeśli nawet rzadko czytujemy poezję, to jej wiersze są nam bliższe niż innych twórców.
Szymborska jest bardzo uniwersalna i komunikatywna. Poetka jest "klasyczna" w swojej prostocie. Jej utwory to migawki nastrojów, stanów ducha i umysłu, postaci i historii przedstawionych w sposób najprostszy, ale jakże niebanalny. W sposób niezwykły, bo różny od innych naszych poetów. Autorka mówi głosem ściszonym, pastelowym, nie nakazuje lecz obrazuje, nie narzuca lecz mnoży możliwości. Jest równie zagubiona we współczesnym świecie jak czytelnik. Nie namawia do zbiorowego przeżywania. interesują ją człowiek, który po powrocie do domu znajdzie tę chwilę czasu i ochotę, by zechcieć jej wiersz przeczytać. A wiersz przecież trwa tak krótko, że i czasu dla niego nie trzeba wiele. Choć jest jak wszechświat zamknięty w kilku słowach i linijkach.
U Szymborskiej ten "kosmos" pełen jest ciepła, uśmiechu i autoironii.
I w tym według mnie kryje się uniwersalność tej "staroświeckiej jak przecinek autorki kilku wierszy".
Krzysztof Ryzlak
W programie zaprezentowano wiersze:
"Album, "Portret kobiety", "Śmiech", "Nic dwa razy", "Chwila w Troi", "Żona Lota", "Miłość szczęśliwa", "Archeologia", "Niektórzy Lubią Poezję".
Dlatego, że Nobel?!
I tak, i nie. Literacka Nagroda Nobla dla naszej poetki stała się pretekstem do przygotowania tego programu. Tak jak każdy wiersz jest pretekstem do opowiedzenia pewnej historii. Zdarzenia ważnego i niebanalnego, rzeczywistego i "poetyckiego", radosnego i smutnego - zdarzenia, które jest dla nas istotne, i którym chcemy z Wami się podzielić. Nobel przypomina nam o tym, że tak niepopularna współcześnie "poezja życia" zasługuje na uwagę i nagrodę.
Poezja Szymborskiej byłą obecna w Grupie od zawsze. Większość prezentowanych w programie utworów ktoś z nas kiedyś już mówił, wygrywał nimi konkursy recytatorskie lub czytał w domowym zaciszu. Tak, bo jeśli nawet rzadko czytujemy poezję, to jej wiersze są nam bliższe niż innych twórców.
Szymborska jest bardzo uniwersalna i komunikatywna. Poetka jest "klasyczna" w swojej prostocie. Jej utwory to migawki nastrojów, stanów ducha i umysłu, postaci i historii przedstawionych w sposób najprostszy, ale jakże niebanalny. W sposób niezwykły, bo różny od innych naszych poetów. Autorka mówi głosem ściszonym, pastelowym, nie nakazuje lecz obrazuje, nie narzuca lecz mnoży możliwości. Jest równie zagubiona we współczesnym świecie jak czytelnik. Nie namawia do zbiorowego przeżywania. interesują ją człowiek, który po powrocie do domu znajdzie tę chwilę czasu i ochotę, by zechcieć jej wiersz przeczytać. A wiersz przecież trwa tak krótko, że i czasu dla niego nie trzeba wiele. Choć jest jak wszechświat zamknięty w kilku słowach i linijkach.
U Szymborskiej ten "kosmos" pełen jest ciepła, uśmiechu i autoironii.
I w tym według mnie kryje się uniwersalność tej "staroświeckiej jak przecinek autorki kilku wierszy".
Krzysztof Ryzlak
W programie zaprezentowano wiersze:
"Album, "Portret kobiety", "Śmiech", "Nic dwa razy", "Chwila w Troi", "Żona Lota", "Miłość szczęśliwa", "Archeologia", "Niektórzy Lubią Poezję".
Zdjęcia ze spektaklu
Foto: Krzysztof Ryzlak