Poobiednie igraszki
na podstawie sztuki Romy Mahieu pod tym samym tytułem.
Tłumaczenie - Zofia Chądzyńska XXXII premiera Grupy Teatralnej "od jutra" Premiera: 5 kwietnia 2008r. OBSADA ANDRES, 8 lat - Łukasz Kaczmarek SUSANA, 5 lat - Anna Listwoń DIEGO, 7 lat - Przemek Sędzicki CLAUDIA, 7 lat - Wioleta Tuchorska ALONSA,8 lat - Joanna Jezierska JULITA, 18 lat (niedorozwinięta) - Paula Nowogórska SERGIA, 6 lat - Agata Dębczyńska KAROLINA, 5 lat - Ewelina Stankiewicz Scenariusz, reżyseria, kostiumy, scenografia, opracowanie muzyczne - KRZYSZTOF RYZLAK W spektaklu wykorzystano muzykę Yanna Tiersena, Michaela Nymana, Davida Motiona i Sally Potter |
Podziękowania za pomoc dla Maćka Wasielewskiego, Anny Listwoń, Oli Rzadkiewicz Agnieszki Dąbrowskiej-Walczak i Jadwigi Rzetelskiej |
Kraj lat dziecinnych! On zawsze zostanie
Święty i czysty jak pierwsze kochanie...
Adam Mickiewicz, "Pan Tadeusz"
Tak poetycko chciałoby się pamiętać nasze dzieciństwo. Niestety, wszechobecna proza życia, która nas otacza odciska w naszej pamięci trochę inny obraz "beztroskich lat". Czy aby na pewno Dzieciństwo to czas beztroski, zabawy? Czas swobody i wolności, czas nieponoszenia konsekwencji za swoje małe psoty i drobne, dziecięce grzeszki?
Niestety coraz częściej badania przeprowadzane przez psychologów i socjologów mówią nam, że Dzieciństwo to czas ogromnej traumy. Upokorzeń za strony rodziców, ale przede wszystkim ze strony rówieśników. Przemoc w szkole i na podwórku, złe relacje z najbliższymi rodzą w dzieciach stany lękowe, napięcia, a co za tym idzie potrzebę ukrycia swoich obaw lub ich wyrzucenia z siebie. Wcześniej lub później budzi to w nich agresję, która powoduje chęć odwetu, chwilowy przypływ siły, bunt przeciwko wszystkiemu, co je otacza.
Nie chcemy już więcej bać się wychodzenia na podwórko, bo jesteśmy inaczej ubrani, nie chcemy chować się po kątach w szkole, bo nosimy okulary, nie chcemy aby rodzice nas bili, bo nie mają do nas cierpliwości. - wołają, ale nikt nie chce ich słuchać, trywializując lub odrzucając problem. Często w akcie desperacji nasze dzieci robią coś, czym chcą zwrócić na siebie naszą uwagę. Robią coś złego, coś strasznego.
A potem jest już za późno, aby cofnąć czas i wrócić do beztroskiej zabawy.
Dajemy dzieciom zestaw norm i zasad, które powinny porządkować ich świat, pokazywać, w którym kierunku należy w życiu zmierzać. Ale jeśli nie damy im tego, co najważniejsze - Miłości, Bliskości i Bezpieczeństwa, ich życie będzie puste.
A potem z tych dzieci wyrosną dorośli... Czy ktoś zapełni ich pustkę?
Krzysztof Ryzlak
Święty i czysty jak pierwsze kochanie...
Adam Mickiewicz, "Pan Tadeusz"
Tak poetycko chciałoby się pamiętać nasze dzieciństwo. Niestety, wszechobecna proza życia, która nas otacza odciska w naszej pamięci trochę inny obraz "beztroskich lat". Czy aby na pewno Dzieciństwo to czas beztroski, zabawy? Czas swobody i wolności, czas nieponoszenia konsekwencji za swoje małe psoty i drobne, dziecięce grzeszki?
Niestety coraz częściej badania przeprowadzane przez psychologów i socjologów mówią nam, że Dzieciństwo to czas ogromnej traumy. Upokorzeń za strony rodziców, ale przede wszystkim ze strony rówieśników. Przemoc w szkole i na podwórku, złe relacje z najbliższymi rodzą w dzieciach stany lękowe, napięcia, a co za tym idzie potrzebę ukrycia swoich obaw lub ich wyrzucenia z siebie. Wcześniej lub później budzi to w nich agresję, która powoduje chęć odwetu, chwilowy przypływ siły, bunt przeciwko wszystkiemu, co je otacza.
Nie chcemy już więcej bać się wychodzenia na podwórko, bo jesteśmy inaczej ubrani, nie chcemy chować się po kątach w szkole, bo nosimy okulary, nie chcemy aby rodzice nas bili, bo nie mają do nas cierpliwości. - wołają, ale nikt nie chce ich słuchać, trywializując lub odrzucając problem. Często w akcie desperacji nasze dzieci robią coś, czym chcą zwrócić na siebie naszą uwagę. Robią coś złego, coś strasznego.
A potem jest już za późno, aby cofnąć czas i wrócić do beztroskiej zabawy.
Dajemy dzieciom zestaw norm i zasad, które powinny porządkować ich świat, pokazywać, w którym kierunku należy w życiu zmierzać. Ale jeśli nie damy im tego, co najważniejsze - Miłości, Bliskości i Bezpieczeństwa, ich życie będzie puste.
A potem z tych dzieci wyrosną dorośli... Czy ktoś zapełni ich pustkę?
Krzysztof Ryzlak
Roma Mahieu
urodziła się w Polsce. W wieku 10 lat przenosi sie do Santa Fe. Wcześnie przejawia zainteresowania aktorskie współtworząc dziecięce grupy teatralne. Studiuje teatr, malarstwo, taniec i ceramikę. Później poświęca się pisarstwu. W 1978 dwie z jej sztuk, "Poobiednie igraszki" ("Juegos a la hora de siesta") i "Maria La Muerte", zostają obłożone zakazem wystawiania i publikacji przez władze wojskowej dyktatury w Argentynie. Autorka wyjeżdża do Hiszpanii. Tam obejmuje stanowisko kierownika Festival Hispanoamericano de Teatro de Madrid organizowanego pod auspicjami Instituto de Cooperacion Iberoamericana. Poświęca się dziennikarstwu i fotografii. Zajmuje się także nauczaniem. Nie przerywa jednak działalności literackiej: tworzy powieści, opowiadania dla dzieci, scenariusze kinowe i telewizyjne oraz słuchowiska radiowe (dla Deutsche Rundfunk).
Dorobek artystyczny Romy Mahieu obejmuje ponad 20 sztuk teatralnych, wystawianych i nagradzanych w licznych krajach.
"Poobiednie igraszki" otrzymały argentyńskie nagrody Talia, Argentore i Moliere oraz inne nagrody w Brazylii, Wenezueli, Kolumbii, Kanadzie, Hiszpanii, Bułgarii i we Włoszech.
W 1991 roku autorka odbiera Accesit Premio SGAE (Sociedad General de Autores de Espana) za "El dragon de fuego". Ta sama sztuka zostaje w 2000 roku w La Placie uhonorowana Premio Pepino 88.
http://www.websamba.com/biblioteatral/mahieu.htm
Dorobek artystyczny Romy Mahieu obejmuje ponad 20 sztuk teatralnych, wystawianych i nagradzanych w licznych krajach.
"Poobiednie igraszki" otrzymały argentyńskie nagrody Talia, Argentore i Moliere oraz inne nagrody w Brazylii, Wenezueli, Kolumbii, Kanadzie, Hiszpanii, Bułgarii i we Włoszech.
W 1991 roku autorka odbiera Accesit Premio SGAE (Sociedad General de Autores de Espana) za "El dragon de fuego". Ta sama sztuka zostaje w 2000 roku w La Placie uhonorowana Premio Pepino 88.
http://www.websamba.com/biblioteatral/mahieu.htm
Zdjęcia ze spektaklu
Foto: Leszek Baranowski, Andrzej Wastowski, Darek Sikorski.