Dziennik pewnej podróży
IX premiera Grupy Teatralnej "od jutra"
Premiera: październik 1989r. Wystąpili Agnieszka Dąbrowska, Dorota Łompieś, Małgorzata Szydłowska, Anna Nowak, Paweł Radoszewski, Krzysztof Ryzlak, Jacek Sikora, Tomek Lemański, Paweł Mikołajczyk, Anna Kominiak, Urszula Szymkiewicz, Iwona Szczubełek, Małgorzata Klat, Elżbieta Wrzołek, Beata Tatarata, Monika Kucharska. Scenariusz i reżyseria - Teresa Mosingiewicz, Darek Sikorski |
Jako że miasto Kutno jest znanym i dużym węzłem kolejowym, w którym krzyżują się koleje z północy na południe i z zachodu na wschód, powstał spektakl o tematyce podróżnej. Składał się on z dwóch autonomicznych części. Pierwsza przygotowana przez Teresę Mosingiewicz odbywała się na dolnym holu dom kultury. Był on poczekalnią, w której spotykali się obcy sobie ludzie i opowiadali swoje historie. Trochę smutne, trochę śmieszne, ale zawsze pełne emocji.
Druga część przygotowana przez Darka Sikorskiego odbiegał znacznie od pozostałych dokonań Grupy. Twórcy zrezygnowali całkowicie ze słowa na rzecz ruchu i gestu zmierzając w kierunku teatru ruchu i plastycznego. I teraz tak był zbiorem historii – obrazów ilustrowanych muzyką. Aktorki na scenie prezentowały szereg codziennych czynności czy zachowań, które poprzez ich zwielokrotnienia i powtórzenia nadawały im inny, szerszy kontekst. Spektakl ten była osobistą wypowiedzią instruktora i młodzieży. Dzięki niej zrozumieli, że teatr jest sztuką indywidualnych działań, które na scenie muszą się sumować. Że teatr to emocje i umiejętne i czytelne ich przekazanie ze sceny jest najważniejsze w odbiorze sztuki.
Druga część przygotowana przez Darka Sikorskiego odbiegał znacznie od pozostałych dokonań Grupy. Twórcy zrezygnowali całkowicie ze słowa na rzecz ruchu i gestu zmierzając w kierunku teatru ruchu i plastycznego. I teraz tak był zbiorem historii – obrazów ilustrowanych muzyką. Aktorki na scenie prezentowały szereg codziennych czynności czy zachowań, które poprzez ich zwielokrotnienia i powtórzenia nadawały im inny, szerszy kontekst. Spektakl ten była osobistą wypowiedzią instruktora i młodzieży. Dzięki niej zrozumieli, że teatr jest sztuką indywidualnych działań, które na scenie muszą się sumować. Że teatr to emocje i umiejętne i czytelne ich przekazanie ze sceny jest najważniejsze w odbiorze sztuki.